آهوی زخمی

اواخر شهریور بود و به قول ننه: «زور گرما دیگه تموم شده و هوا رو به خنکی می ره.» آن سال شهریور گرمی نداشتیم. غروب ها، به خواست ننه زیلو را توی حیاط می انداختم، آب میپاشیدم و جارو می کردم و سماور را روشن می کردم . پس از تاریک شدن هوا، همان جا شام می خوردیم. بعد مثل همیشه، باید از چاه کمی آب می کشیدم و ظرف ها را می شستم. من این کار را دوست داشتم روزهایی که به سرچشمه ی روستا می رفتم با بقیه دخترهای هم سن و سال خودم تعریف می کردم، سربه سر هم می گذاشتیم و می خندیدیم. آنوقت ها روستای ما آب لوله کشی نداشت و مجبور بودیم به سرچشمه برویم، ولی شب های تاریک، من نمی رفتم. آن شب، مثل بقیه شب ها، توی حیاط خوابیدم و ستاره ها را شمردم؛ یک، دو، سه، چهار…